1. Verplicht eigen risico blijft gelijk
Het verplichte eigen risico blijft 385 euro. Daardoor gaat de premie voor alle basisverzekeringen wel omhoog, dus ook voor collectiviteiten. Deze bevriezing levert en lost echter niets op: voor veel mensen is het verplichte eigen risico van 385 euro per jaar te hoog. Ook werkgevers zien regelmatig dat werknemers bepaalde zorg niet kunnen betalen vanwege het hoge eigen risico. Het zou teveel gevraagd zijn om de werkgever zulke kosten te laten vergoeden. Via de inkomensafhankelijke bijdrage betalen werkgevers nu al ongeveer de helft van de kosten van de Zorgverzekeringswet.

Als dit onderdeel van het regeerakkoord inderdaad gelezen moet worden als “er gebeurt niets met het verplichte eigen risico gedurende de kabinetsperiode” dan is dat verloren tijd. Tijd die beter kan worden gebruikt om nog eens serieus alternatieven voor onze zorgfinanciering te onderzoeken. Een voorbeeld van zo’n alternatief zijn remgelden, die bijvoorbeeld in België worden toegepast. Maar ook daar kleven nadelen aan.

2. Minder budgetpolissen
Het aanbod aan zogenaamde budgetpolissen gaat flink omlaag vóór 2020, zo verwacht het nieuwe kabinet. Blijft die daling onverhoopt uit, dan neemt de regering alsnog maatregelen om het aanbod te beperken.

Dit is een onmogelijke bepaling, want dé budgetpolis bestaat niet. De term is een verzamelbegrip voor een breed scala aan goedkopere polis-varianten van verschillende zorgverzekeraars. De aantrekkingskracht voor consumenten zit hem in de premie. Die is uitzonderlijk laag omdat de verzekeraar een of meer beperkingen heeft ingebouwd, waarmee hij geld bespaart. Denk aan beperkte contracten met zorgverleners, het verplicht online indienen van nota’s of het bestellen van medicijnen via een online apotheek. Budgetpolissen kunnen misleidend zijn: consumenten zien vaak alleen de lage premie en houden onvoldoende rekening met de beperkingen.

Zorgverzekeraars hebben de afgelopen jaren al veel tijd en energie gestoken in het communiceren van de beperkingen van hun budgetpolissen. Daarmee lijkt dit voornemen van het nieuwe kabinet mosterd na de maaltijd.

3. Transparanter polis-aanbod
Het kabinet wil onderzoeken of en hoe het totale aanbod aan polissen – waaronder collectiviteiten – meer transparant en gestandaardiseerd kan worden. Wat daarmee precies bedoeld wordt is onduidelijk.

Hopelijk is het kabinet niet van plan om elke verzekeraar te dwingen om dezelfde pakketten te laten aanbieden. Zo’n verplichte standaardisatie zou alle toegevoegde waarde van zorgcollectiviteiten wegnemen. Werkgevers en zorgverzekeraars kunnen dan immers ook geen afspraken meer maken voor specifieke, arbeidsgerelateerde zorg. Via de inkomensafhankelijke bijdrage betalen werkgevers wel bijna de helft van de kosten van de Zorgverzekeringswet.

4. Beter inzicht in kwaliteit
Het kabinet roept zorgverleners en zorgverzekeraars op om de kwaliteit van zorg inzichtelijker te maken. Dat inzicht is er nu niet of nauwelijks. Aon juicht deze oproep toe; meer inzicht zou een enorme verbetering van het zorgstelsel zijn. Als werkgever moet u op basis van kwaliteit een zorgverzekeraar voor uw collectieve zorgcontract kunnen selecteren. Alleen zo weet u zeker weet dat uw werknemers ten alle tijden gegarandeerd zijn van de beste zorg.

5. Preventieakkoord
Voor preventie en gezondheidsbevordering wordt 170 miljoen euro extra vrijgemaakt. Het kabinet wil dat er een nationaal preventieakkoord komt tussen betrokken partijen, waaronder werkgevers. Stoppen met roken en de bestrijding van overgewicht zijn de voorlopige speerpunten van dit akkoord.

Aon vindt het heel goed dat het kabinet streeft naar een gezamenlijke aanpak van roken en overgewicht. Belangrijk is wel om werkgevers daarbij te betrekken. Wij zijn benieuwd naar de concrete invulling van dit punt.